We worden hier opgewacht door veel videografen en mensen van Flevo Boys. De ontvangst is warm. Het bestuur gaat naar de bestuurskamer waar onder anderen het programmaboekje ligt. Dat ziet er erg mooi uit ! De geblesseerden en Frank, die geschorst is voor de finale, staan in de kantine die boven de eretribune zit. Ze genieten van het uitzicht en het mooie complex. Maar je ziet toch ook wel iets in hun ogen van; “ Hier had ik wlllen voetballen vandaag… “

De persruimte is goed gevuld en langs het veld staan maar liefst 4 camera’s die rechtstreeks verslag doen van de wedstrijd op Omroep Flevoland. Tot in de USA werd meegekeken !
Sommige spelers inspecteren het veld en merken direct het verschil met ons kunstgras. Demping is veel beter maar het “ gras “ mocht wel iets langer is wat ik van veel spelers hoor.

Iets later als gepland komen de supporters uit Leek binnen. En dat was duidelijk te zien en te horen ! Wat een sfeer en wat zijn het er veel !

De mannen van het eerste komen het veld op voor de warming-up. Een wolkbreuk zorgde er voor dat iedereen onderdak zocht, behalve de spelers… Tijdens de wedstrijd bleef het, op een paar druppels na, prima weer om te voetballen.

Het is bijna 15:00 en de spelers komen het veld op. In de line-up zitten de jongens en meisje van VEV’67 JO12-3. Als beloning dat ze 3e zijn geworden, ook in het bekertoernooi. Job mocht met de scheidsrechter mee en de bal pakken en meenemen naar het midden. De hele line-up en hun leiders genoten van dit prachtig moment !

En dan het uitvak. Wat een sfeer ! Gele rook, enorme knallen, sjaaltjes in de lucht, tromgeroffel. Misschien niet de beste, maar wel de gekste ! En als er een wedstrijd was tussen de supporters wat sfeer betreft… Die hadden we gewonnen !

En dan nu de wedstrijd. Iedereen weet dat als je kans wil maken tegen Flevo Boys je je beste wedstrijd van het seizoen moet gaan spelen. En dan moet Flevo Boys ook nog een mindere dag hebben. De eerste 25 minuten kon VEV’67 redelijk meekomen. De wedstrijd ging gelijk op en Rick had VEV’67 zo maar op voorsprong kunnen schieten. Maar toen vonden de mannen van Leekster Kevin Waalderbos het wel welletjes. Voor de rust werd er twee keer gescoord waardoor de mannen gingen rusten met een 2 – 0 voorsprong voor Flevo Boys.

Wat als…

In de tweede helft blijft VEV’67 het proberen met combinatiespel. Al krijgt het daar door Flevo Boys weinig kans voor. Bij één van de weinige goeie aanvallen over rechts komt de bal op het hoofd van Jeffrey en die kopt goed tegendraads in. Maar de keeper die alle bekerwedstrijden voor Flevo Boys keept, Fariz Mesud, ronselde de bal tot afgrijzen van iedereen met een Geel/Zwart hart knap uit het doel… Wat als…
In de tegenaanval krijgt VEV’67 de 3 – 0 om de oren en ook de 4 – 0. Ook nu verstopt VEV’67 zich niet. Met weer een redding van Fariz op een schot van Rense is het VEV’67 niet gegund om te scoren. En als Robin de keeper wel weet te passeren wordt de bal van de lijn gehaald. Het zit er niet in… En als je als Flevo Boys Madih Doufikar in je ploeg hebt die waarschijnlijk één van z’n beste wedstrijden ooit speelde, dan is het niet zo raar dat het verschil tussen Hoofdklasse en 2e Klasse ook in doelpunten wordt uitgedrukt. Eindstand 7 – 0.

Jammer, helaas, is niet anders.

Als de scheidsrechter affluit begint het feest bij Flevo Boys. En natuurlijk balen onze jongens. Het uitvak word bedankt voor hun geweldige support. Andersom bedanken de supporters hun helden die er een heel mooi bekeravontuur van hebben gemaakt !

En dat was het dan. De weg naar het schrijven van geschiedenis is gestopt. Maar wel met een hoodstuk erbij ! Het spelen van de finale ! VEV’67 is op een positieve manier op de kaart gezet. En niet alleen in Emmeloord…

En daarom is er ondanks de nederlaag toch gewonnen !

Ik wil eindigen met het refrein van ons clublied:

“ ’t Is de club van geel en zwart V.E.V.
We dragen voetbal in ons hart V.E.V.
Op Oostindie is het altijd fijn.
Niemand krijgt ons cluppie klein.
V.E.V. V.E.V. voor V.E.V. olé. “