Tijdens de lockdowns werd duidelijk hoe Eilko ’s leven verweven was met dat van VEV’67. Eilko wandelde veel; vaak alleen maar soms ook met een bekende van VEV’67. Eilko kon aangeven dat hij moe was, maar tegelijkertijd was een wandeltocht van ruim 1,5 uur geen enkel probleem. Met mijn vrouw, ook fanatiek wandelaarster had hij, als ze elkaar tegenkwamen, gesprekken over VEV maar ook eerlijke en open gesprekken over hoe het ging en hoe je je voelde. “Hey Astridjuuh, hoe ist”? Eilko gaf soms aan dat hij niet altijd lekker in zijn vel zat en dat hij eenzaam was. Een mooie anekdote is dat de kinderen Facebook voor hem hadden geïnstalleerd. Hij begreep zelf niet hoe hij iets kon plaatsen, maar vond het wel mooi dat hij op de hoogte kon blijven van anderen.
Gelukkig vond chef Nieuwhof dat het sportpark niet te lang zonder onderhoud kon en werd er heimelijk geregeld dat er, in Coronatijd, maximaal drie mannen van de vrijdagochtendploeg klusjes konden doen. Eilko was natuurlijk een van de uitverkorenen. Gewapend met tang en touw werden de doelnetten weer minutieus onderzocht op gaten die gerepareerd konden worden.
Eilko was er op maandag, op woensdag voor de koffie tijdens walking football, om stiekem toch een paar klusjes te doen, op vrijdag met de vrijdagochtendploeg en zaterdag kwam hij altijd naar de wedstrijd van het vlaggeschip. De thuis- en uitwedstrijden werden steevast bezocht samen met de heren Voorintholt en Poelman. Na de wedstrijd zag je Eilko, genieten van een biertje en zijn prachtige club!
Als ik op de vrijdag rond 10:00uur aankom op het sportpark voor een kopje koffie zit de complete ploeg al aan de koffie en zijn er twee mannen die altijd iets later aanschuiven. Eilko is een van deze mannen. Elke keer als ik er ben roep ik naar Eilko: “tied veur koffie” elke keer kreeg ik hetzelfde antwoord: “veuls te drok”
Even een terugblik op de ALV in 2018.
Tijdens de Algemene Ledenvergadering van 28 november is Eilko Holt tot zijn eigen verbazing door het bestuur benoemd tot " Lid van Verdienste ".
Eilko begon met voetballen bij SVMH in Niebert. Sport Vereniging Molen Horn, op sportpark " de Wieken " vlak bij de Molenweg.
Toen in 1967 in Leek VEV'67 is opgegericht is Eilko daar direct begonnen met voetballen. In het (allereerste) eerste elftal.
Later heeft hij ook nog gespeeld in het 2e elftal van VEV'67.
Dit deed hij op het oude Sportpark Nienoord. De laatste 30 jaar is Eilko vrijwilliger.
Sinds de oprichting is hij actief bij VEV'67. Dat betekent 51 jaar!
Dit was het bestuur niet ontgaan en hij kreeg die avond dan ook volkomen terecht de oorkonde als " Lid van Verdienste "
Emo de Vries, voorzitter VEV'67, noemde hem een stille kracht. Ook had Emo goed ingeschat dat Eilko niet echt houdt van in de spotlights staan.
Enigzins beduusd nam Eilko de oorkonde aan en zei hij tegen Emo dat het zo wel klaar was... Hij wou weer naar z'n plek.
Toen hij daar zat werd hij door heel veel mensen gefeliciteerd en kwam ook bij hem het bijzondere nieuws binnen.
Een bijzonder man en topvrijwilliger; we zullen je missen!
Voorzitter cvv VEV’67
Emo de Vries
