20 juli 2023 18:00

Je bent sinds kort de nieuwe voorzitter van VEV’67. Kun je jezelf even voorstellen?

Martin Boersma, geboren in Drachten en opgegroeid in Dokkum. Op mijn 21ste verhuisd naar Lisse om daar als onderwijzer aan de slag te gaan voor mijn eerste baan in het onderwijs. Na een tussenstop in Friesland ben ik in 1997 samen met mijn vrouw Albertine in Leek gaan wonen. Inmiddels werk ik al ruim 35 jaar in het onderwijs. We hebben drie zoons, die allemaal inmiddels op kamers wonen. Onze hond Denzel vergezelt ons. Ik vind het leuk om maatschappelijk actief te zijn. Meestal is dat een rol binnen de kerk, het popkoor of de sportclub.

Hoe ben je met VEV’67 in aanraking gekomen?

Toen we in Leek gingen wonen leerden we ook Gerrit en Uilkje van der Zee kennen. En Gerrit nam me een keer mee naar het oude sportterrein op Nienoord. Dat was mijn eerste kennismaking met VEV’67. We gebruikten destijds de velden ook voor de sportdagen van de basisschool. Nadat onze oudste zoon (Jesper) zijn zwemdiploma’s had gehaald mocht hij gaan voetballen en op die manier kwam er een echte connectie met de club van geel en zwart. In het eerste winterseizoen bleek er geen trainer te zijn om in de zaal met de jongens aan de slag te gaan en toen heb ik de schoenen aangetrokken om de trainingen op de woensdagmiddag voor mijn rekening te nemen. Een jeugdbeleidsplan of wat voor plan dan ook, was er niet. Marja Wardenier trainde met Leek Rodenburg ook in de zaal en van haar mocht ik wat oefenstof gebruiken. Zo zijn we met de groep de winter doorgekomen en in het voorjaar stond Jan Gert Elzinga namens het jeugdbestuur op de stoep of ik wilde nadenken over een rol als jeugdvoorzitter. Harm van Dijk stopte als voorzitter en ik heb toen aangegeven te willen starten als er ook een nieuwe voorzitter was. Cees Mooij werd voorzitter en zo kon ik ook starten.

We vielen als bestuur met onze neus in de boter, want Harm c.s. hadden fantastisch werk verricht door het natte complex van Nienoord in te mogen wisselen voor een heel nieuw complex aan De Knip. Als DB-lid zat ik dicht bij het vuur, maar de kerntaak was werken aan het verder bouwen van de jeugdafdeling. Dat was echt geweldig! Wat een enthousiaste groep mensen! Jaap Hoeksema, Anton Tjoelker, Klaas Wegter en in het begin Cock Gestel en Emo de Vries waren hierbij betrokken. Betrokken VEV-ers die graag aan de slag wilden. De verhuizing naar Oostindie betekende ruimte en goede faciliteiten en tot op de dag vandaag betekende het ook groei en ontwikkeling. De club is enorm gegroeid en zit inmiddels tegen de 1000 leden aan…. Na de tijd in het jeugdbestuur ben ik actief gebleven als leider bij verschillende teams van onze jongens. Nadat onze jongens de overstap hadden gemaakt naar de senioren vlagde ik zo nu en dan nog eens een wedstrijdje.
 
Waarom ben je nu voorzitter van de club geworden?

In november kwam Emo langs om aan te geven ‘dat mijn naam werd genoemd’. Emo had aangegeven te stoppen als voorzitter. Mijn eerste antwoord was dat het leuk was dat mijn naam werd genoemd, maar dat er vast andere kandidaten zouden zijn en dat ik het prima zou vinden dat iemand anders de voorzittershamer ter hand zou nemen.
Toch kreeg ik enige tijd later de vraag van het bestuur of we toch eens in gesprek konden gaan. Mijn antwoord was dat een gesprek natuurlijk altijd kan. Ik was vooral ook op zoek naar antwoorden van de bestuursleden over wat er speelde en over wat we voor elkaar zouden kunnen betekenen. Alhoewel ik op dat moment nog steeds iets had van ‘we zien het wel’, merkte ik tijdens de gesprekken dat mijn enthousiasme eerder toe- dan afnam. Als ik moet vastpakken wat dat dan is, dan is dat de maatschappelijke waarde van VEV’67…. Als ik zie wat de jaren bij de club voor onze jongens hebben betekend aan vorming, sociale contacten en plezier… dan mag ik daar wel iets voor terugdoen.

Naast deze waarde van de club is het fantastisch om met alle contacten en de mensen die er rondlopen samen te werken en te helpen om processen te stroomlijnen. Dat is best een mooie klus. Dan heb je een taak om met heel veel betrokken mensen van goede wil verder te bouwen. Ik heb ja gezegd, omdat ik merkte dat ik enthousiast werd van de vraag en dat er in gesprek altijd goede ideeën ontstaan en dat het dan gaat om verbinden van mensen.
 
Wat zie je als je belangrijkste taak?

Heel simpel: De taak van een vereniging is verenigen. Zorgen dat er eenheid is en dat is ook een opdracht aan ons allemaal. Binnen dat geheel spelen alle leden een rol. We hebben daarin elk lid keihard nodig. Alle vrijwilligers helpen mee om te zorgen dat ieder lid van de club kan meedoen aan het spelletje en dat er ook rond het veld ruimte is voor ontmoeting. Het bestuur heeft als taak het overzicht te houden en te besturen. Dat is ook richting geven en zorgen dat de omgeving de club ziet en meehelpt in de ontwikkeling.
 
Sinds 17 mei ben ik voorzitter en de eerste fase tot aan de zomervakantie heb ik me voorgenomen rond te kijken en waar het mogelijk is er te zijn. Een echte overdracht heb ik nog niet gehad. Zeer binnenkort ga ik daarover met Emo in gesprek. Als bestuur hebben we inmiddels een aantal keren bij elkaar gezeten. Daarin komen natuurlijk de lopende zaken aan bod en kijken we vooruit naar het komende seizoen. We hebben gekeken naar de successen. Er is veel om trots op te zijn! Een van de meest in het oog springende? Het Jantje Beton toernooi. Wat een geweldig evenement! Wat een enorme inzet van vrijwilligers en wat zijn we dan tot veel in staat! Er is zoveel om trots op te zijn: De kampioenschappen bij de jeugd o.a. MO13 en JO19. En ook de fantastische ontknoping bij het derde op de laatste speeldag. Geweldig! Zowel heren als dames 1 hebben meegedaan om een plek om promotie. De betrokkenheid van de vrijdagochtendploeg en ook de ontwikkeling van ‘walking football’, maar ook de ontwikkeling van scheidsrechters! Daarin zie ik wel terug dat wat je aandacht geeft, groeit!

Belangrijk is om dit positieve aandacht te geven. Wanneer je zaken signaleert die beter kunnen? Deel die dan op de plek waar iemand er ook echt iets mee of aan kan veranderen. In de komende maanden hoop ik veel mensen binnen de club te spreken. Wat zijn er veel sleutelfiguren! Er wordt zoveel werk verzet, het is de kracht van samen. Al die schakels maken ons een vereniging. Een belangrijke taak is om daarin te verbinden en om te faciliteren. Daar moeten we als bestuur zorg voor dragen en tegelijkertijd moet er ook gekaderd worden. Vragen als wat doen we wel? En ook wat doen we niet? Soms lopen we daarbij tegen grenzen aan. Daarover het gesprek voeren en uitleggen waarom we bepaalde keuzes wel of niet maken. In de komende tijd gaan we dat als bestuur bespreken en uitwerken.

Er liggen best wel een aantal mooie uitdagingen: Hoe komen we uit met de ruimte op het complex? Past het allemaal? Welke mogelijkheden zijn er? Hoe maken we onze ambities waar en hoe verhouden die zich tot de inkomsten uit de kantine-opbrengsten, sponsoring en contributie? Blijft alles wat we willen betaalbaar?
 
Welke uitdagingen heeft de club?

De uitdagingen die er liggen zijn heel herkenbaar binnen verenigingen. Deze zijn m.i. onder andere: Zorgen dat je dat wat er is op minstens hetzelfde kwalitatieve niveau kunt houden. Het vraagstuk van de harmonisatie binnen de gemeente Westerkwartier is een groot dossier. De uitdaging om te zorgen dat alle spelers voldoende ruimte op de velden hebben; de wens voor een extra (kustgras)veld is groot! En natuurlijk alle lopende zaken, waarbij sponsoring, vrijwilligersbezetting en -beleid doorlopend aandacht vragen. Daarbij moeten we ons realiseren dat we ieder lid nodig hebben om alle taken te kunnen uitvoeren. We gaan ons daar in de komende tijd mee bezighouden en het is belangrijk zoveel mogelijk mensen te laten aanhaken en mee te nemen in de ontwikkeling. Daar gaan we samen voor!

Met sportieve groet,

Martin Boersma
voorzitter VEV'67