De vaandeldragers van de vereniging mochten niet zomaar de oversteek maken.
Doelman Jasper Sinnige gaf bij voorbaat al aan niet geïnteresseerd te zijn in een transfer. Sinds zijn vrijgezellenfeest dit jaar, is er een wederzijdse liefde ontstaan tussen hem en Berenburg. Het idee dat dit niet op acceptabele afstand te halen zou zijn, deed hem soms wakker worden badderend in zijn eigen zweet. Een meevaller voor Boersma dus.
Ook sterkhouder Paul Mittendorf bleef de zwartgelen trouw. De financial controller liet al jaren goede cijfers zien en had enige interesse vanuit het Midden-Oosten wel ingecalculeerd. Al Gebra 35+1, een subtopper in de hoogste divisie, rekende op zijn komst, maar Mittendorf wilde bij zijn huidige team blijven omdat deze al behoorlijk in balans is; al zijn er nog genoeg punten waar nog winst valt te behalen.
Ido Pranger, binnen het hoofdbestuur ook wel “De niet-veeleisende Pranger” genoemd, had al vanaf het begin dollartekens in de ogen, maar de onderhandelingen met ’t Zand 35+7 liepen stuk omdat hij broerlief mee wilde nemen voor een plek in de technische staf. Daar gingen de sjeiks van de club niet in mee.
Gossé Dijkema zat al in het vliegtuig naar Riyad om een duizelingwekkend contract te tekenen. Toen Dijkema aankwam op het vliegveld merkte hij dat de beloofde maagden een Fata Morgana bleken, waarop hij direct de eerste vlucht terugboekte.
Helemaal serieus was de interesse van Harkema Woestijnde 35+1 in Jacob en Bart. Alles leek in kannen en kruiken; Bart had zijn baard, om zich aan te passen aan zijn nieuwe omgeving, zelfs al tijden laten staan. Hij voerde zelfs rechtstreekse onderhandelingen met de eigenaar van de club via diens adres [email protected]. Gaandeweg kwamen er wat barstjes in de onderhandelingen. De sjeik verweet de heren zand in de ogen te strooien van de eigenaren van de club en daar hadden ze op den duur wel genoeg van. Letterlijk. De sjeik op zijn beurt gooide ook wat olie op het vuur door te beweren dat Dijkstra wel erg vaak naast zijn schoenen liep. Dijkstra probeerde zich hier nog uit te redden door te stellen dat dit niet zijn schoenen waren maar dat hij gewoon aan het werk was. Het kwaad was al geschied en beide kampen kwamen er niet meer uit.
En zo leek een heet zomertje voor de voorzitter aardig positief uit te vallen. Bijna alle spelers van 35+3 wist hij te behouden voor de club. Bijna alle spelers? Ja bijna alle spelers. Jos Bakker zwaaide wel af en stapte in het vliegtuig richting Saudi-Arabië. Vier dagen later was de bestemming alweer Johannesburg, maar op Oostindie zien we hem niet meer terug binnen de lijnen.
Ook werd er definitief afscheid genomen van oudgedienden Jacky en Wezel (echte namen zijn bij de redactie bekend). Beide heren schitterden de afgelopen jaren op menig kampioenschap en dan vooral van afwezigheid. Samen zijn ze nu een juridische procedure gestart tegen de club omdat ze hun lidmaatschap met terugwerkende kracht willen omzetten in die van niet-spelend lid. Volgens hun advocaat en iedere direct betrokkene is dit een zeer realistische eis en verwacht men dat ze in het gelijk worden gesteld.
Door het afscheidnemende drietal moest de TC van het team aan de slag. Er moesten wat spelers bij. Jan Renkema voelde zich geroepen en besloot zijn jaarlijks terugkerende sollicitatiebrief weer van een frisse update te voorzien. Ondanks vele positieve aanbevelingen van zijn huidige teamgenoten, wist ook dit jaar de papierversnipperaar van Kees Pranger weer gretig raad met zijn brief. Geen Jan Renkema dus. Maar wie dan wel?
Martin Hommes. De Kaasboer van Nieuw-Roden. Groot talent en vele wedstrijden gespeeld, prijzen gewonnen en noem maar op. Zo heeft hij jaren geleden eens de Coopertest in exact 12 minuten afgelegd, wat daar nog steeds geldt als het clubrecord. Hommes vroeg zich, net als veel voetballers, de laatste jaren steeds vaker en harder af of hij het ook op een hoger niveau zou kunnen. Hij kwam tot de conclusie dat, als hij nog eens de stap zou willen maken, dat het nu wel het moment zou zijn. De TC was er als de kippen bij om hem vast te leggen. Hulde voor hen dat ze niet alleen maar voor de gevestigde namen gaan, maar ook dit soort jongens een kans durven geven. Chapeau!
Van wie wel direct het nodige verwacht wordt, is Wouter Komdeur. De groep is blijkbaar erg overtuigd van diens vaardigheden en talenten, want hoewel Komdeur al menig spelersvrouw met zijn grijpgrage handjes heeft betast, werd hij met open armen ontvangen. “Komdeur is een speler die rondjes liever geeft dan loopt en dat is een instelling die heel goed bij dit team past” aldus Pranger, die zichtbaar in zijn nopjes was met deze transfer.
De TC legde ook een lijntje uit richting Robin Elderman. Elderman had voor de vakantie in diverse media aangegeven even niets met voetbal te willen doen, wat voor Dijkema direct aanleiding was om hem eens te benaderen voor het 35+ gebeuren. Het is een publiek geheim dat Elderman 35+3 als zijn grote einddoel ziet. De kers op zijn carrière. Niet voor niets is hij heel toevallig naast Dijkema gaan wonen. Niet voor niets gaat hij altijd heel toevallig een balletje in de tuin trappen als Dijkema de oprit op komt rijden. Echter, zowel Elderman als de TC hadden twijfels. Het kwam te vroeg. De stap zou te groot zijn en dan maak je misschien meer kapot dan dat het oplevert. Elderman moet nog 35 worden en zou volledig in het diepe gegooid worden. Een constructie waarbij hij eerst gestald zou worden bij 35+1 om hier ervaring op te doen, was een serieuze optie en misschien dat dit nog in de toekomst plaats gaat vinden, maar voor komend jaar in ieder geval niet.
Er werd ook nog geflirt met de komst van Erwin Meijer. De goedlachse Meijer, al een paar jaar spelend bij ONR, voelt zich vaak onbegrepen. Bij de Wintercup had hij ervaren hoe het is om een bal wel op het goede been ingespeeld te krijgen en dat smaakte naar meer. Toch ging de overstap niet door omdat Meijer zijn huidige status mee wilde nemen naar Oostindie. Bij ONR is hij de absolute sterspeler. Dat bleek in de onderlinge wedstrijden wel, waar Meijer dirigeerde, alle ballen opeiste en voor geen meter meeverdedigde. De wens van Meijer was duidelijk, maar met absolute topvedettes als Joost Blom en Hillebrand Brandsma, kon de TC onmogelijk aan die wens voldoen.
Twee versterkingen dus en dat leek wat weinig op het eerste oog, maar er was vanuit de huidige selectie ook veel goed nieuws te melden.
Martijn Bouwman is namelijk blessurevrij uit de zomervakantie gekomen. Geen capriolen op trampolines of andere speeltoestellen, geen uit de hand gelopen voetbalpartijtjes met de kinderen. Bouwman is gewoon fit. En afgetraind. Over fit en afgetraind gesproken. Kees, Mike en Gerwin zijn zelfs op trainingskamp geweest. Helaas hadden ze hier ook de zorg over een groep opstandige pubers, zodat ze niet volledig hun schema’s konden afwerken. Met name Kees was op den duur wel klaar met politieagent spelen.
Wel goed om te zien dat het hoofdbestuur enkele jaren een bepaalde weg is ingeslagen met het eerste elftal op zaterdag. Voorheen zag je in de technische staf nog weleens wat pensionado’s zitten die drie hesjes meedroegen naar het trainingsveld waardoor zij vonden dat hun aanwezigheid op het trainingskamp gerechtvaardigd was, om vervolgens langs de lijn net even te veel drankjes te nuttigen en vele aangedikte verhalen van vroeger te vertellen die de toehoorders inmiddels al wel tien keer hadden gehoord. Van die types die tijdens een wedstrijd 36 keer de dug out uitkomen om de scheidsrechter te melden dat ie nu eens van twee kanten moet gaan fluiten, de tegenstander erop te wijzen dat ze zich met hun eigen wedstrijd moeten bemoeien of het eigen team te vragen of ze nu eindelijk wakker zijn. Dat is nu gelukkig anders. Het hoofdbestuur wilde in de technische staf mensen met voetbalverstand, ervaring en aanzien bij de aanstormende talenten. Dan kom je dus weer bij 35+3 uit. En zodoende bestaat de huidige technische staf voor 50% uit spelers van dit team. Bewonderingswaardig dat deze mannen met hun status ook iets terug doen voor de club.
Minder goed nieuws was er voor Joost Blom. De 45-jarige technicus kreeg afgelopen zomer tijdens een barbecue te horen dat het Walking Voetbal pas bij 60+ begint en niet bij 45+. Hierop besloot hij zijn contract bij 35+3 nog maar eens te verlengen. Goed nieuws voor het team en de ware voetballiefhebber dus.
Mike Romer is mentaal weer helemaal fit na de zoen op de mond van toenmalig voorzitter Emo de Vries bij het vorige kampioenschap. Nadien is er veel op hem afgekomen en ook de media speelde hierin een vooraanstaande rol. Met het noodgedwongen vertrek van De Vries is voor hem de zaak klaar en wil hij zich weer focussen op het voetbal.
Tenslotte gaan er geruchten dat Gerwin Kramer dit jaar zijn rentree gaat maken op de voetbalvelden. Zoals gezegd was hij dus al mee op trainingskamp, maar ook is hij erg actief op Strava, en dan vooral met het uitdelen van kudos. Gerwin Kramer mensen. De ausputzer. De Nederlandse Lothar Matthaus. Het slot op de deur. De Tovenaar van Nienoord. Afgelopen jaar kwam hij niet actie. Naar verluid omdat hij zijn aflopende contract als teammanager in eerste instantie niet wilde verlengen. Zo speelde 35+3 afgelopen jaar eens met 6 spelers in Norg terwijl Kramer buiten de selectie werd gelaten. Nu hij zijn sterk verbeterde contract heeft verlengd, lijkt de deur bij 35+3 ook weer open te staan. Je moet er toch niet aan denken dat zijn carrière als een nachtkaars is uitgegaan. Gerwin Kramer. Als een, met alle respect, Robin Elderman al een afscheidswedstrijd aangeboden krijgt, dan moet er toch een metershoog standbeeld van Gerwin voor de kantine komen te staan. Dan moet Sportpark Oostindie toch met onmiddellijke ingang omgedoopt worden in El Stadio Gerwin Kramer, het San Kramer, danwel de Gerwin Kramer Arena? Daarom mensen kom in actie. Verzamel handtekeningen, blokkeer de Auwemalaan met je Tesla of je SUV of lijm je vast aan de oprit van Martin Boersma. Het kan niet zo zijn dat deze balvirtuoos niet meer op noordelijke amateurvelden te bewonderen is.
Met of zonder Kramer gaat 35+3 vrijdag 22 september weer los op het eigen sportpark. In een poule met 35+4, Niekerk, Grootegast en De Wilper Boys staan er vele derby’s op het programma. De gedoodverfde titelkandidaat kijkt er met vertrouwen naar uit. We mogen weer!
